Ruben is de oprichter van the Creators Company. Zij helpen organisaties en professionals om hun creërend vermogen te vergroten.
Voor dit artikel sprak Martine Deiman uitgebreid met Ruben over de thema’s die hem mateloos interesseren: motivatie, de rol van creativiteit en persoonlijke ontwikkeling.
En over de vraag: als je nog niet precies weet waar je ambities liggen, hoe kun dan je toch aan de slag gaan met je ontwikkeling?
Dat maakt nieuwsgierig, toch? Ruim baan voor het gesprek van Martine met Ruben.
Het is altijd leuk om te creëren, iets gedaan krijgen geeft voldoening. Toch komen mensen daar in hun werk vaak nauwelijks nog aan toe. Ze kennen dat magische gevoel niet meer.
Dit komt meestal doordat de werelden van denken en doen strikt gescheiden zijn. Als createur probeer ik deze werelden bij elkaar te brengen. Zo help ik mensen echt iets gedaan krijgen.
Op het moment dat je iets creëert, iets tot wasdom brengt, dan voel je hoe tof dat is. Dat wekt nieuwsgierigheid op: wat kan ik nog meer doen? En dan wil je het vaker doen.
Als createur wakker ik dat vuurtje aan en geef ik mensen de skills en tools die nodig zijn om het waar te maken.
Ik hoor vaak dat mensen moe en uitgeput zijn van hun werk. Dat is eigenlijk shocking, dat je werk zo’n effect kan hebben. Ik zeg: zorg dat je weet waarom je iets doet. Dan kun je er meer energie uit halen.
Je neemt altijd jezelf mee naar je werk en omgekeerd ook altijd het werk mee naar huis. Zorg dat dit een voordeel wordt, in plaats van een last.
Ik begin graag bij de vraag: wat vind je leuk om te doen? Wat vind je het allerleukst? Hoe kan je meer plezier krijgen in wat je doet?
Dat zijn basisvragen die soms al heel confronterend zijn. Omdat mensen voelen dat het werk weinig plezier geeft. Ik probeer mensen dat plezier te laten ontdekken.
En een goede manier is mensen zichzelf laten verbazen, door creatief zelfvertrouwen te creëren. Door te laten zien dat er veel meer kan dan jij denkt.
Ik heb eerlijk gezegd een haat-liefde verhouding met het woord ‘ontwikkeling’.
In de betekenis die Bewegin eraan geeft, sta ik er helemaal achter. Ik denk dan aan: bouwen op jouw intrinsieke motivatie. Jezelf leren kennen en zorgen dat jouw pad steeds mooier wordt.
De keerzijde is dat ontwikkeling vaak wordt uitgelegd in termen van groei, en dat hier allerlei prikkels en verwachtingen van buitenaf aan worden gekoppeld. Dan is het niet meer de ontwikkeling die jij wilt, maar de ontwikkeling die van anderen moet. Verwachtingen van vrienden, familie, de samenleving.
In deze tweede uitleg lijkt het alsof je niet goed genoeg bent. Dat is heel krom. Terwijl het niet gaat om presteren, om goed of fout, het gaat om het ontwikkelen van vertrouwen dat ook jij verbetering op gang kunt brengen.
Zelf heb ik het daarom liever over zelfontdekking. Zodat je onderzoekt: waar ga ik hard op? En waar ga ik stuk op? Zorg dat jouw ontwikkeling echt uit jezelf komt, dat is belangrijk.
Er zijn verschillende motivators. Vaak zie je dat het begint met extrinsieke motivatie – geld verdienen. Status!
Geld is een soort maatstaf voor succes geworden. Ik wil mensen juist uitdagen om voor zichzelf te bepalen wat hen voldoening geeft. En dat is vaak niet geld, kan ik je vertellen.
Wat hier trouwens een rol bij speelt, is dat we werk vaak heel erg rationeel benaderen. Emoties mogen geen rol spelen. Dit is een van de grootste knelpunten voor plezier op de werkvloer. Mensen kunnen hun emoties niet kwijt, omdat daar geen ruimte voor is.
Elke starter zou ik daarom willen meegeven: ontdek wat jou energie geeft, blijf daarnaar op zoek gaan en deel dit ook met anderen.
Dat is wel interessant. Ik heb vaak sessies met mensen die geen energie halen uit hun werk, maar dat werk is wel hun veilige situatie. Dus dan kan mijn verhaal intimiderend zijn.
Een geweldig voorbeeld van zelfontwikkeling, creativiteit inzetten en ook van de manier waarop een omgeving daarop kan reageren, is het verhaal van buschauffeur Shandrick.
Hij is een zingende buschauffeur die werd ontslagen na klachten van collega’s. Later bleek dat de collega’s hadden geklaagd omdat ze bang waren. Bang voor verandering. Bang dat ook zij op dezelfde manier creatief moesten zijn.
De collega’s van Shandrick waren bang voor hun zelfontwikkeling. Zonde toch?
Vandaar dat ik mezelf inzet als createur. Want als je weet dat ook jij creatief kunt zijn, hoe ook jij het anders kunt doen, passend bij wie jij bent, dan kun je aan de slag.