Het kan beter: dit leerde Manon over balans vinden en successen vieren

Het programma dat ambitieuze starters bij Bewegin in twee jaar tijd doorlopen, staat volledig in het teken van ontwikkeling. Je eigen ontwikkeling én die van het team bij de opdrachtgever. En dat levert vaak erg mooie resultaten op – zoals bij Manon ’t Mannetje. Ze deelt haar ervaringen.

Bij Bewegin draait alles om continu ontwikkelen en het vinden van een goede basis waaruit jij dit kunt doen.

Je start je twee jaar durende traineeship dan ook meteen met een persoonlijk ontwikkeldoel.

Dit zijn serieuze ontwikkeldoelen – niet ‘ik wil beter worden in Excel’. Zelf startte ik bijvoorbeeld met het voornemen om te leren meer voor mezelf op te komen.

Van nature ben ik namelijk iemand die zich snel aanpast, zelden nee zegt en het moeilijk vindt om de hulpvraag te stellen. Dat is zeker ook een kracht, maar niet altijd handig.

Daarom: beter mijn grenzen aangeven. Met die insteek begon ik aan het programma.

Inmiddels zijn we bijna twee jaar verder. Hoe mij dat verging?

In dit artikel vertel ik je over mijn ontwikkelpad in Bewegin én over de impact van mijn ontwikkeling bij de opdrachtgever.

Dat wil ik ook

Laat ik beginnen met een eigenschap die veel ambitieuze starters zullen herkennen: zelfkritiek.

Als het gaat over je eigen ontwikkeling, zie je in het begin vooral heel veel punten waarin je beter wilt worden.

Dit merkte ik ook in het werk bij de opdrachtgever. Ik werd omringd door ervaren collega’s en steeds dacht ik: dat wil ik ook kunnen.

Voor ik het wist, was mijn lijst met ontwikkeldoelen veel te lang. En ging ik me focussen op de verkeerde dingen.

‘Ik kwam erachter wat

jezelf ontwikkelen echt inhoudt:

dat je dicht bij jezelf blijft’

Gaandeweg kwam ik erachter wat jezelf ontwikkelen echt inhoudt: dat je dicht bij jezelf blijft. En hoe je vanuit dit uitgangspunt weer een mooie stap kan zetten.

Terwijl je daarbij de juiste hulplijnen inschakelt. Want je kunt het niet allemaal in je eentje.

Samen stilstaan

Wat interessant was: terwijl ik hier zelf steeds bewuster aan werkte, kwam ik erachter dat ik hier niet de enige in was. Ook binnen teams speelt dit vaak.

Alles wat niet goed gaat, wordt vaker besproken. Incidenten worden uitvoerig geëvalueerd. Jaarplannen barsten van de verbeteracties.

En het stilstaan bij successen, hoe mooi ook, wordt bijna altijd overgeslagen. Precies zoals ik dat ook deed.

Het probleem is: van je valkuilen krijg je veel minder energie dan van je krachten.

Het is zeker goed om stil te staan bij je valkuilen, maar nog beter om te kijken naar de achterliggende kwaliteiten.

Toen ik dit eenmaal zag, begon de energie weer te stromen.

Gelukt en bereikt

Ook bij de opdrachtgever kwam er een omslag. Er werd een nieuwe manier van werken geintroduceerd, waarin we elke twee weken aan elkaar presenteren wat we hebben opgeleverd.

Hierdoor staan we regelmatig samen stil bij onze prestaties – wat wél is gelukt en bereikt.

Daarnaast hebben we ook geregeld evaluatiemomenten. Deze starten met de vraag: wat ging goed?

Juist door stil staan bij de goede dingen, ontstaat er een veel betere energie. Het team voelt zich trots, en wordt weerbaarder.

Het geeft veel vertrouwen en zorgt voor betere gesprekken – ook over dingen die niet goed gaan.

Mag je dan helemaal niet meer kritisch zijn?

Natuurlijk wel! Maar let op de balans.

‘Mag je dan helemaal niet

meer kritisch zijn? Natuurlijk wel!

Maar let op de balans’

Ga geregeld het gesprek aan, met een enkele collega of het hele team.

Kijk bij een evaluatie ook naar alles wat wél goed ging, en waarom dit zo goed ging.

Deel complimentjes uit, maar wees ook niet te voorzichtig met feedback.

Neem verbeteracties mee, maar vergeet ook niet wat je graag wilt behouden.

Zelfvertrouwen

Ik startte mijn traineeship bij Bewegin met het idee dat ik heel veel ging ontwikkelen.

Dat is absoluut ook gebeurd, alleen heel anders dan ik had verwacht.

Met mijn eigen ontwikkeldoelen heb ik best een tijdje gestoeid. Ik merkte dat veel energie opging aan alles wat ik van mezelf moest laten zien.

Gelukkig was daar mijn talentregisseur. Na een paar goede gesprekken vond ik de rust om hier minder mee bezig te zijn.

En realiseerde ik mij: stiekem hoopte ik dat alles waar ik moeite mee had, mij nu direct van nature goed zouden afgaan.

In plaats daarvan is iets gebeurd wat nog veel mooier is: ik ben gaan geloven in de kwaliteiten die ik altijd al in me had.

In plaats van mezelf steeds te willen laten zien, ben ik mijn bescheidenheid gaan waarderen.

Mijn aanpassingsvermogen zie ik nu als een goede eigenschap, in plaats van een vervelende.

En mijn zelfkritische blik is echt niet ineens verdwenen. Maar het trotse gevoel is er nu ook. Ik heb nu meer zelfvertrouwen en meer energie.

Ik ontwikkel mezelf nu veel meer vanuit balans. En dat gun ik jou en jouw team ook.